Auseklis

Historia o ciałach niebieskich. Wiele jest podobieństw w mitach narodów Europy i świata. Auseklis wpisuje się znakomicie w szereg wierzeń powiązanych ze sobą źródłami. Jest związany z mitami kosmogonicznymi, tłumaczącymi początki wszystkiego. Jak wnikliwej analizy wymagało wysnucie tak trafnych wniosków. Bez nowoczesnych metod badawczych, bez wyrafinowanego sprzętu. À propos − jak bardzo ludzkość się nie zmieniła od setek tysięcy lat. Kiedy to zakończył się pewien etap ewolucji mózgu i rozumu. Gdyby dzięki machinie czasu przenieść dziecko sprzed x-dziesięciu tysięcy lat i oddać pod opiekę współczesnej rodzinie, wyrósłby z niego człowiek mogący osiągnąć w naszym świecie wszystko. Zostać mistrzem sportu, profesorem fizyki lub zręcznym rękodzielnikiem w sztuce garncarskiej.

W mitach Auseklis występuje z bogiem nieba Diewas, którego jest jednym z synów. Synów bliźniaczych będących podwójnym wcieleniem planety Wenus. Toczy on codziennie walkę o swą oblubienicę Saule. Ona zaś jest odwzorowaniem Słońca. Świętą Jutrzenką przychodzącą co rano po długiej nocy. Zmagania toczą się na niebie, a przeciwnikiem Auseklisa jest księżyc zwany przez łotewskich Bałtów Meness. Wszystko to bez przyrządów optycznych ludzie zaobserwowali na niebie. W wyniku codziennych lustracji, gdy pozwalała na to pogoda, wywiedli wnioski, które przyprawili fantazją i swadą opowieści.

Auseklis symbolizuje planetę Wenus. Jako brat bliźniak jest objawieniem jej porannego wcielenia. Wenus jest jednym z trzech ciał niebieskich, których obserwacje można prowadzić bez użycia przyrządów optycznych.

Lśni na porannym niebie, gdy już inne gwiazdy bledną w słonecznym blasku. Dzieje się tak dlatego, że Wenus jest drugą planetą od Słońca, a zarazem najbliższą sąsiadką Ziemi. Dzięki swemu blaskowi przykuwała uwagę obserwatorów. Wenus jest trzecim z kolei ciałem niebieskim, które po Słońcu i Księżycu jest w stanie swym światłem wywołać na powierzchni ziemi efekt cienia.

Wychodzące z cienia Słońce oświetla powierzchnię chmur otaczających Wenus. Emitują one odbite światło słoneczne w kierunku Ziemi. Dzięki temu możliwa jest obserwacja tego pięknego ciała niebieskiego. Występuje w wielu mitologiach. Najsłynniejszą jest przypowieść grecka. Tam Wenus jest kobietą. Boginią miłości, którą narodziła się z piany morskiej. Bóstwa miłosne przedstawiane były w podobny sposób na całym świecie.

Auseklis każdego ranka odzyskuje dla nas Słońce po ciężkim boju z Księżycem i żegna je wieczorem, przygotowując się do walki. Wszystko na szczęście kończy happy end. Ten mit jest pełen nadziei. Nadziei na powrót światła słonecznego podtrzymującego życie na ziemi.